Ergens in 2015 wandelde Roelof Jonkman ( later genoemd Snorreman) door het bos en vond aan het begin van het bos een kabouter. Vanwie was deze kabouter geen idee.Maar deze kabouter hoort in het bos dus plaatste deze mooie kabouter in het bos om er voor te zorgen dat iedereen met een glimlach door het bos wandelt.
Weer wat later kwam hij Bep Welters tegen en sprak haar aan....
"Heeft u mijn kabouter gezien in het bos" Nee zie Bep Welters
"Wilt u de kabouter ontmoeten die hier al een tijdje rondloopt in het bos". "Natuurlijk geweldig ik hou van kabouters.... Zo ontstond een geweldige vriendschap van twee mensen die van fantasy houden en kabouters.
Maar Bep vond de kabouter erg eenzaam en plaatste een tweede kabouter in het bos en ja hoor ook zij kreeg de smaak te pakken en sprak andere wandelaars aan en vertelde over de kabouter en zijn vriendje.
Nu werden alle hondenbezitters geraakt door dit stukje fantasy en begonnen nu zelf ook kabouters en andere poppetje te plaatsen. Een geweldig vrouw begon een FB pagina zodat iedereen foto's van de kabouters er op konden zetten. Steeds meer kabouters kwamen in het bos. Toen vond Bep een omgevallen boom in het bos en haar fantasy sloeg op hol want kabouters die in de stad wonen kunnen alleen bij een omgevallen boom uit de grond komen als er een heks overheen vliegt hihihi en zo langzamer hand ontstond op dit plekje een dorpje van kabouters en een heks. Dit allemaal gemaakt door de wandelaars uit het bos.
Bep en Roelof begonnen paden te maken en ga zo maar door. Vaak liepen deze twee vrienden door het bos en vroegen zich af van wie is de kabouter die er nu bij gezet is en wie heeft het waslijntje gemaakt in het kabouter dorpje.
Dit was Bep van Beek zij was een stille kracht achter dit dorpje en knutselde van alles en zette het op een rustig tijdstip tussen de kabouters.
Tja toen gebeurde er iets vreselijks de boswachter ruimde het dorp op. Dit was een verdrietig moment voor allen die het dorpje lief hadden.
Maar gelukkig konden we een stukje bos huren en opnieuw door veel donaties uit het land een dorp stichten.
En ja dit geweldige dorp wat jullie nu vinden in het Wilbrinkbos is van ons allemaal door ons allemaal gemaakt met liefde en met fantasy want dat is toch iets moois.
Snorreman en de twee Beppen zijn de drijfveren achter dit dorpje en zullen nee ze doen zo hun best om dit mooi en open te houden voor iedereen.
Heeft u vragen betreffende dit dorp kunt u altijd een berichtje hier op deze blog achterlaten of het contactformulier invullen rechts op deze blog.
Kijk nou de eerste kabouter van Snorreman met zijn vriendjes van Bep hihihi was even zoeken maar ik heb hem gevonden.
Deze kabouter is eigenlijk gered door Snorreman want deze en nog een paar andere kabouters waren toen aan de rand van het bos gezet door .... een mysterieuze kabouterliefhebber. De andere kabouters zijn verdwenen..... of niet ... misschien zijn ze weer terug geplaatst in ons kabouterdorp.
Maar de kabouters hebben het koud gekregen het tocht in het bos en ja een beetje bang zijn ze ook. Dus in november gaan ze verhuizen gaan deze kabouters eerst een lekkere warme winterslaap doen en dan weer het bos in waar dat is nu nog even een verrassing.
De kabouters worden op hun slaapplaats onrustig ze draaien in hun bedjes want het word langzamer hand tijd om weer op te staan. Maar waar gaan ze opstaan, waar gaan de kabouters weer bouwen aan hun dorp. Nog even en het geheim word binnenkort onthult.
Slaap lekker kabouters
21-10 2018 De blaadjes vallen naar beneden, het word kouder en kouder. Als de zon ondergaat gaan de kabouters dichter bij elkaar staan. Ze rillen. We moeten iets doen
zegt koning kabouter. Nog een winter is niet goed voor ons. De zachte kabouters zijn
reeds weg dus ja wat nu niets warms om tegen aan te kruipen. Pfff gelukkig word het
weer snel morgen en de zon komt door. Maar vandaag was het wisselvallig en
kwamen er ook druppels regen brrrrrrrrr. De Eekhoorn die hoog in de bomen woont glimlacht naar beneden mmmm denkt eekhoorn misschien kan ik wel iets verzinnen
zodat de kabouters in de avond naar boven kunnen hebben ze het wat minder koud.
Wat zou de eekhoorn verzinnen en hoe heet deze eekhoorn? Wie schrijft er verder?
Zoals gedaan belegden de eekhoorns een vergadering hoog in de dikke eik.
Ze kwamen van her en der. De dikke zwarte vanuit het zuiden en ook juffer Rood uit het westen.
Iedereen was erbij. Ze peinsten en dachten mee. Vader Eekhoorn liep rondje rond de tafel heen.
Sikkepit en eikelnoot, van de winter komen de kabouter in grote nood!
Wie heeft er toch een goed idee!?
En toen..... zomaar uit het niets. Kwam oma eekhoorn naar voren. Haar grijze staart parmantig in de
krul maar nog fier en onverschrokken. Ik weet een goed idee! zei oma
met een krakende stem. Ik weet een plekje waar de kabouters lekker warm en tevreden kunnen zijn. Je weet wel.. het is niet zo ver. Net voorbij die grote holle boom, vlakbij
waar de grote mensen zijn.
Op dat zelfde moment ver ver onder de grond ging zonder enige aanleiding er een oog
open .. en toen nog 1 .. en nog 1 .. en toen twee en toen 3,4, 7 e daarna tientallen
tegelijk ... het geschuifel en gegrom was nauwelijks hoorbaar .. maar het was duidelijk .. er was een nieuwe tijd aangebroken .. een tijd van onverwachte spanning en gevaar.
SWOESHHH daar ging het eerste vuur aan... en het licht spoelde als een knetterende
golf door de onderaardse gewelven .. SWOESHHH, SWOESHHH .. daar gingen de
andere vuren aan .. en de hitte en rook vulde de gangen en kamers waar het ontwaken
nog altijd met hortte en stoten plaats vond....
De kabouters schrokken de grond trilde, ze keken elkaar aan wat gaat er gebeuren. De koningin sprak wijs ... niets helemaal niets het zijn de bosgeesten die wakker worden
met Halloween. Maar de grond bleef trillen en in het donker kwamen de ondergrondse wezens naar
boven. Ze hadden hun ogen wijd open en keken om zich heen.
Een voor een verdwenen er kabouters. Oma eekhoorn keek angstig naar beneden....
waar gaan ze heen, wat gaat er met ze gebeuren. Snel kwamen de andere eekhoorntjes
bij elkaar en haalden de kabouters naar boven hoog boven de grond waar de veilig
waren en nu zijn. pffff het was hard werken voor de eekhoorntjes maar het is gelukt.
De bedjes hadden ze al klaar gemaakt en zacht liggen de kabouters lief samen te
dromen van wat hun nu te wachten staat en wanneer de warme kinderhandjes weer
met ze gaan knuffelen.
Oma eekhoorn gaat met eens kijken hoe we weer snel wat kabouterhuisjes kunnen
bouwen.
De eerste zonnestraaltjes kwamen door de bomen en rondom donkere gaten in het bos
zaten heel veel Gremlins, want zo werden de donkere schepsels genoemd, met hun
oogjes te knijpen .. zoveel licht dat waren ze niet gewend .. vele waren al begonnen
terug te kruipen het donkere gat in .. terug naar hun veiligheid ...
POEFF een zonnestraal had een Gremlin geraakt en op zijn plekje lag nu een hoopje as.
De gremlins direct om hem heen knepen nog eens met hun ogen .. maar poeff poeff
poeff .. links en rechts van hun gebeurde het zelfde met hun kameraden .. Paniek
heerste nu alom en ze doken allemaal het donkere gat in .. poef poef poef poeff ...
binnen een paar minuten lag de hele bosgrond rondom de donkere gaten vol met
hoopjes as ... en de gaten waren nu bergjes geworden .. het leken wel hele grote
molshopen !!
Als je heel goed luisterde hoorde je het gegil en getier nog van diep onder de grond
komen ... maar het duurde heel lang voordat die gaten weer open zouden gaan .....
Elke dag wordt het een beetje later licht, en ‘s avonds vroeger donker. De grote mensen zeggen
dan dat de dagen korter worden. De bladeren vallen van de bomen en het wordt
koud. De mensen hebben in hun huizen de open haard aan, of de verwarming. Ze
trekken steeds dikkere kleren aan en hebben zelfs mutsen op hun hoofd als ze op de
fiets of E-bike rijden.
De kabouters, hoog in de boomtoppen, worden wat sikkeneurig, want ze zijn gewend
met hun voeten op de Aarde te staan, en tussen de graspollen en afgevallen bladeren
te slapen en dromen. Nu, zo hoog in de boomtoppen missen ze dat. En ook hebben er
een paar last van hoogtevrees. En weer anderen mopperen dat ze zo niet de hele winter door kunnen
komen. Zou er niet ergens op de grond een plekje zijn waar ze kunnen overwinteren? Een oude
schuur die niet meer gebruikt wordt door een boer, of een leegstaand huis,
of...
Tussen dat laatste groepje kabouters zit vast en zeker kabouter Josefien. Want die
denkt altijd in oplossingen als er problemen zijn. En ondanks dat ze zelf ook graag
moppert van tijd tot tijd, is ze altijd de eerste die met oplossingen probeert te komen.
Maar deze keer willen de goede ideëen maar niet komen. Kabouter Josefien zucht er
van.”Het duurt nog maanden en wordt alleen maar erger de komende weken.”
moppert ze.
Als dat maar goed komt!
(En dan, een half jaar later)
Wie weet waar alle kabouters gebleven zijn? Kabouter Josefien is al haar vrienden
kwijt. Alleen kabouter Kwebbel spreekt ze nog af en toe. Maar die heeft weinig nieuws
te melden, omdat ook zij de andere kabouters niet meer tegenkomt. Ze zegt, met een
tikkeltje ergernis in haar stem:”Het lijkt wel of we asielzoekers zijn! Wil dan niemand,
echt N I E M A N D! ons onderdak bieden?”
De bomen in het bos missen ons. Ze missen onze energie. Alhoewel? Die staat voor de
meeste kabouters maar op een heel laag pitje op dit moment. De kabouters missen de
kinderen in het bos, bij de oude beukenboom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten